Babka ziemniaczana
Pochodzi z Białorusi, w Polsce powszechna na Podlasiu i Suwalszczyźnie, Mazowszu oraz Śląsku. Babka ziemniaczana ma wiele imion: kartoflak, kartoflarz, tarciuch, blaszak, bugaj, pyrczok, rejbak, parepac, kajzer, kugiel, bulbynek. To jedno z najbardziej rozpoznawalnych dań kresowych, mające kilkadziesiąt wersji. Województwo łódzkie ma również swoją babkę ziemniaczaną występującą pod nazwą kugiel przedborski i znajduje się na Liście produktów tradycyjnych ewidencjonowanych przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Przedborski kugiel wywodzi się z kuchni żydowskiej. To właśnie w Przedborzu, małym miasteczku w powiecie radomszczańskim, gdzie do II wojny światowej zdecydowaną większość mieszkańców stanowili Żydzi był bardzo popularną potrawą. Tradycyjnie robiło się go w sobotę z tartych kartofli, kawałków tłustego mięsa wieprzowego (Żydzi kładą kawałki gęsiny), jaj, utartej bułki, przypieczonej cebuli, pieprzu i soli. Wymieszaną masę wkładało się do garnka, nakrywało i umieszczało w piecu chlebowym lub piecyku kuchennym. W niedzielę rano lekko odgrzany był znakomity. Polacy zmodyfikowali potrawę zgodnie ze swoimi gustami. Bazą stały się ziemniaki oraz wieprzowina. Kugiel po polsku to zapiekanka przygotowywana w dużych garnkach typu gęsiarka lub kociołkach. Jego podstawowe składniki to żeberka i golonka w kawałkach, nieco większych jak na gulasz i ziemniaki. Babka ziemniaczana to bardzo syta potrawa, która idealnie nadaje się na zimowe dni. Dodatkowo jej smak podkręca sos czosnkowy i surówka z kiszonej kapusty.