Zamiennik naturalnych osłonek - folia poliamidowa

Osłonki poliamidowe są używane jako opakowania do wędlin parzonych i gotowanych. Doskonale zastępują naturalne osłonki (jelita) kiełbas. Z powodzeniem znajdują zastosowanie przy produkcji szynek, pasztetów, past a nawet serów topionych. Pozwalają na samodzielne wykonanie parzonych wędlin takich jak salceson, pasztetowa, szynka, metka, mielonka, mortadela, kaszanka. Szereg zastosowań znajdują w przemyśle drobiarskim. My postanowiliśmy zrobić mielonkę w osłonce poliamidowej. Jest to popularna metoda pakowania, która zapewnia dłuższą trwałość oraz estetyczny wygląd produktu. Pomysł na używanie folii poliamidowej do produkcji mielonki wziął się z potrzeby łatwego i efektywnego pakowania produktów mięsnych, które muszą być odpowiednio zabezpieczone przed utratą wilgoci oraz zanieczyszczeniami, a jednocześnie muszą być łatwe do transportu i przechowywania. Tego typu folia nie tylko zapewnia optymalną ochronę, ale również estetycznie prezentuje produkt, co wpływa na atrakcyjność wizualną. Osłonka poliamidowa jest szeroko stosowana w pakowaniu wędlin, kiełbas, szynki, mielonek i innych produktów mięsnych, zapewniając im ochronę przed zanieczyszczeniami oraz przedłużając trwałość. 

Sezam biały czy czarny?

Sezam jest jednym z najstarszych znanych uprawnych ziaren, które były używane już w starożytnym Egipcie i Mezopotamii. Wierzenia starożytnych ludów mówiły, że sezam ma właściwości magiczne i przynosi bogactwo. Sezam to małe nasiona rośliny sezamowej, które mają wyjątkowe właściwości odżywcze i smakowe. Występuje w dwóch głównych odmianach: białym i czarnym, a każdy z nich ma swoje unikalne cechy i zastosowanie. Biały sezam jest najczęściej spotykany i szeroko używany w kuchni, zarówno w potrawach słodkich, jak i słonych. Sezam biały ma delikatniejszy, bardziej neutralny smak. Świetnie nadaje się do pieczenia, szczególnie jako posypka na chlebie, bułkach czy rogalikach. Jest także składnikiem tahini, które jest podstawą hummusu. Używany jest także w sałatkach, deserach (np. chałwa sezamowa) oraz w kuchni indyjskiej do przygotowywania tradycyjnych dań. Czarny sezam ma intensywniejszy smak i zapach niż biały, z nutą orzechową, dzięki czemu doskonale komponuje się z azjatyckimi potrawami, takimi jak sushi, maki, czy sałatki. Często wykorzystywany w kuchniach Azji, szczególnie w Chinach, Japonii i Korei, w którym to kontekście często spotyka się go w postaci pasty sezamowej tzw. "tahini" w wersji czarnej. W Azji czarny sezam uważany jest za symbol długowieczności i zdrowia, a niektóre przepisy w tradycyjnej medycynie chińskiej wykorzystują go do poprawy kondycji skóry i włosów. My wykorzystaliśmy sezam do posypania rolady z ciasta drożdżowego. Rolada drożdżowa z nadzieniem z mięsa mielonego to pyszne danie, które łączy w sobie puszyste ciasto drożdżowe i aromatyczne, soczyste nadzienie mięsne. Jest to świetna propozycja na ciepły posiłek, zarówno na obiad, jak i na kolację. Ciasto drożdżowe jest lekkie i miękkie, a nadzienie z mięsa mielonego – pełne smaku i dobrze przyprawione. Roladę posypuje się sezamem, który dodaje jej nie tylko charakterystycznego smaku, ale także chrupkości.

Pikantna pierś w jogurcie

Piersi z kurczaka to jedno z najczęściej wykorzystywanych mięs w polskich kuchniach – są smaczne, delikatne, szybkie w przygotowaniu i bardzo uniwersalne. Warto znać różne sposoby na to, jak przyrządzać pierś kurczaka, by uniknąć monotonii w codziennym gotowaniu. Można je piec, grillować, smażyć, gotować, a także przygotować w formie soczystych kotletów, sałatek czy zapiekanek. My skupimy się na pieczeniu. Pieczenie to doskonała metoda na przygotowanie piersi z kurczaka w całości. Wystarczy posmarować mięso oliwą z oliwek, przyprawić ulubionymi ziołami i przyprawami, a następnie piec w piekarniku przez około 25-30 minut w 180°C. Można także dodać do mięsa warzywa, aby uzyskać pełnowartościowy posiłek w jednym naczyniu. Pikantna pierś kurczaka w jogurcie to idealna propozycja dla osób, które lubią intensywne smaki i odrobinę ostrości w swoim jedzeniu. Do pikantnej piersi z kurczaka świetnie pasują przyprawy, które podkreślają ostrość, głębię smaku i aromat mięsa. Oto lista przypraw, które warto wykorzystać do marynaty, aby uzyskać pikantny efekt: papryka chili, kumin, curry, imbir, czosnek, kurkuma, kolendra, sól i pieprz cayenne, zioła – oregano, tymianek, rozmaryn czy bazylia świetnie łączą się z pikantnymi przyprawami, wprowadzając dodatkową warstwę smakową. Jeśli preferujecie inne smaki, to w naszej ofercie znajdziecie przeróżne mieszanki przyprawowe (kurczak fajitas, kurczak po staropolsku, po chińsku, soczysty, po diabelsku, złoty kurczak, po węgiersku, american chicken) i łącząc je z jogurtem uzyskamy soczyste mięso w idealnej dla nas kompozycji smakowej.

Fasolka po bretońsku

Fasolka po bretońsku to typowo polskie danie, a nazwa pochodzi od określenia a la bretonne czyli "po bretońsku'", które w kuchni francuskiej oznacza danie z użyciem fasoli coco de Paimpol, która wyglądem łudząco przypomina naszego polskiego Jasia. Fasolka po bretońsku to połączenie fasoli z mięsem, najczęściej kiełbasą, oraz aromatycznymi przyprawami, które tworzą smaczną, sycącą potrawę. W tradycyjnej wersji do fasolki dodaje się także pomidory, cebulę, czosnek, a także zioła, takie jak majeranek, które nadają jej wyjątkowego charakteru. Potrawa jest zazwyczaj gotowana długo, co sprawia, że składniki się doskonale przegryzają, a smak staje się głęboki i intensywny. Fasolka po bretońsku może być podawana na różne sposoby: z chlebem, ziemniakami lub po prostu jako danie główne, często w towarzystwie kiszonego ogórka lub surówki. Z uwagi na swoją treściwość, jest to danie idealne na zimowe dni. Warto też dodać, że w zależności od regionu, przepis może się nieco różnić, a dodatek wędzonki, np. boczku lub kiełbasy, dodaje charakterystycznego smaku wędzonki. Mimo że fasolka po bretońsku jest potrawą kaloryczną, dostarcza również wielu wartościowych składników odżywczych. Białko z fasoli i mięsa, błonnik, witaminy i minerały z warzyw sprawiają, że może być wartościowym elementem zbilansowanej diety, oczywiście pod warunkiem umiarkowanego spożycia. Ciekawą potrawą, podobną do naszej fasolki po bretońsku jest serwowana w Wielkiej Brytanii i Irlandii potrawa: pieczona fasola w sosie pomidorowym, je się ją na śniadanie, lunch lub kolację. Rocznie w tych krajach na osobę przypada odpowiednio 4,8 kg i 5,6 kg fasoli pieczonej.

Bigos z kiszonej kapusty

Nie bez powodu 20 stycznia obchodzimy święto bigosu. Zimowa pora to idealna pora na takie syte, energetyczne jedzenie. Podanie głosi, że bigos został wymyślony w XV wieku przez gospodynię, która chciała z oszczędności wykorzystać resztki jedzenia, jakie pozostały jej po świętach. Do przygotowywania bigosu używa się poszatkowanej kiszonej kapusty, suszonych borowików i podgrzybków, mięsa wieprzowego lub dziczyzny, kiełbasy, suszonych śliwek oraz mieszanki przypraw takich jak kminek, liść laurowy, ziele angielskie, pieprz. Dodatek czerwonego wina o niskiej zawartości alkoholu dodatkowo podkręca smak potrawy. Bigos, aby był aromatyczny, powinien gotować się na wolnym ogniu przez około 4 godziny. Najczęściej porcja bigosu, którą przygotowujemy jest na tyle duża, że nawet przy dużej imprezie zostaje nam spora część tego przepysznego dania. Najlepiej w tej sytuacji zaraz po zagotowaniu przełożyć bigos do słoików i mocno zakręcić.

Krakowska z piekarnika

Do zrobienia w każdych warunkach domowych, wystarczy tylko piekarnik. To kiełbasa, której się nie parzy, ani nie wędzi. To kiełbasa, którą piecze się w piekarniku. Kiełbasa wędzona w piekarniku to wspaniała propozycja na imprezę oraz święta Bożego Narodzenia. Jak podaje internet „Samo słowo “kiełbasa” wywodzi się od starosłowiańskiego wyrazu “klbasa” odnoszącego się do czegoś kłębiastego, wypukłego. Niektóry użytkowcy wskazują, że może być to tureckie zapożyczenie od słowa “külbastí”, które oznacza pieczeń z rusztu. Słowo to, lub podobne do niego, pojawiają się od ponad pół tysiąca lat w Polsce, Czechach, Rosji, Słowenii, na Słowacji. Te najdawniejsze kiełbasy były podobne do dzisiejszych w kształcie. Przekazy historyczne z XV wieku wymieniają na przykład popularne w rejonie Krakowa małe kiełbaski circinellae. Z tamtych też czasów pochodzi zawód kiełbaśnika – na przenośnych piecykach, opalanych węglem drzewnym, przygotowywali oni kiełbaski na gorąco, sprzedawane wprost na ulicy.” Kultowa już kiełbasa krakowska swoje korzenie ma w XIX-wiecznym Krakowie. Według tradycyjnej receptury zawiera ona około 85 proc. mięsa z szynki wieprzowej, resztę może stanowić np. mięso pochodzące z łopatki. Obecnie wytwarzana jest z mięs chudych wieprzowych – klasy I i II (szynka, łopatka) i mięs kl. III oraz z tłuszczu wieprzowego. Dziś zachęcamy Was do zabawienia się w kiełbaśników i zrobienia kiełbasy z piekarnika.

Ogórkowa

Kolejna propozycja zupy, pożywnej, smacznej i kwaśnej. Zupa ogórkowa z ziemniakami to danie kuchni polskiej, które jest przygotowywane na bazie ogórków kiszonych, ziemniaków, cebuli, czosnku i przypraw. Ogórek znany jest był już 3000 lat p.n.e. Z Indii uprawa tego gatunku rozprzestrzeniła się do Egiptu, Grecji i Włoch, a później do Chin. Rzymianie natomiast rozpowszechnili uprawę ogórka po całej Europie. Starożytni Grecy wierzyli, że spożywanie tej rośliny poprawia rozum i uspokaja serce, tłumiąc namiętność. Idealnym rozwiązaniem jest dodanie do naszego przepisu na ogórkową, swoich ogórków, które zakisiliśmy w sezonie letnim. Ewentualnie własnego przecieru ogórkowego, tak jak w naszym przypadku. Zupa jest wtedy naprawdę aromatyczna i najczęściej nie tak przesolona jak w przypadku kupnego przecieru. Do zupy można dodać obrane z kości mięso wieprzowe. Dzięki temu zupa jest bardziej pożywna i sycąca. Dobrą praktyką jest dodanie do zupy śmietany, która ją zabieli i złagodzi kwaśny smak. 

Kurczak po toskańsku

Piękne widoki toskańskie, to faliste wzgórza pokryte winnicami, gajami oliwnymi i alejami cyprysowymi. Obraz sielanki dopełniają toskańskie smaki, którymi można się delektować na miejscu. To chleb z lokalną, świeżą oliwą, ciasteczka ricciarelli na bazie migdałów i miodu lub cavallucci, kanapka z serem pecorino lub caciotta i lokalnymi salumi, czyli wędlinami np. finocchiona – salami z koprem włoskim. Pecorino to słony twardy ser z mleka owczego, używa się go do ścierania do makaronów. Caciotta z kolei to rodzaj sera produkowanego z mleka krów, owiec, kóz lub bawołów wodnych. Natomiast składniki salami finocchiona to siekane mięso wieprzowe (zwykle policzek, łopatka lub brzuch), nasiona kopru włoskiego, czerwone wino, sól i pieprz. Salami jest najpierw fermentowane, a następnie suszone przez nie mniej niż pięć miesięcy. W kuchni toskańskiej znajdziemy wiele pieczonych mięs, szczególnie dziczyznę, pieczone, duszone w winie króliki lub kaczki, kurczaki. Wśród przypraw toskańskich znajdziemy: bazylię, oregano, tymianek, szałwia, czosnek, cebula, pieprz czarny oraz pietruszkę. Poniższa propozycja to danie na ciepło, wyjątkowo smaczne, pachnące włoskim latem.

Żurek

Według Taste Atlas, będącego przewodnikiem turystycznym online po tradycyjnej żywności, na który nie raz już zaglądaliśmy, żurek został doceniony na świecie – polska zupa zajęła drugie miejsce w plebiscycie. Żur przegrał jedynie z tonkotsu ramen z Japonii. W pierwszej setce rankingu znalazły się również: rosół, zupa borowikowa oraz barszcz czerwony czysty. Jeśli chodzi o ranking polskich zup, żurek jest tam na pierwszym miejscu. Taste Atlas pisze, że "Żurek to tradycyjna polska zupa charakteryzująca się wyrazistym kwaśnym smakiem, który pochodzi z kwaśnego zakwasu, czyli fermentacji chleba i mąki żytniej. Zupa zawiera również mięsa, takie jak kiełbasy, bekon lub szynkę, oraz warzywa, takie jak ziemniaki i grzyby". Żur należy do najstarszych potraw przygotowywanych na Śląsku. Jego nazwa wywodzi się od niemieckiego słowa „sauer” oznaczającego kwaśny, ukiszony, zakwaszony. Słowem żur określano wtedy potrawy z zakwaszonej mąki. Żurek znany jest również w kuchni białoruskiej, czeskiej oraz słowackiej. Aby przygotować żurek, możemy wykorzystać ukisić sami żur, mieszając 100 g mąki żytniej razowej lub owsianej w 500 ml ciepłej wody i odstawiając zaczyn w szklanym słoiku lub glinianym dzbanku w ciepłe miejsce. Cały proces kiszenia trwa ok. 4 do 6 dni. Polecam przygotowanie zakwasu samemu.

Sałatka z tortellini

Syta i aromatyczna sałatka, której nie powstydziliby się Włosi. Wszystkie je produkty są powszechnie używane w kuchni włoskiej. Tortellini to włoski makaron w kształcie pierścienia nadziewany serem lub mięsem, który tradycyjnie podaje się w bulionie, choć popularne do niego są również sosy: pomidorowy, grzybowy lub mięsny. Wyglądem przypomina nasze rodzime pierożki zwane uszkami. Tortellini pochodzi z włoskiego regionu Emilia-Romania i jest szczególnie kojarzony z Bolonią . Mięso i ser używane w makaronie mogą się różnić, a powszechnymi nadzieniami są prosciutto, parmezan lub ricotta. Wzmianki o rukoli można znaleźć w wielu tekstach religijnych w Biblii, a także w tekstach żydowskich w Talmudzie, które datowane są na okres od I do V wieku n.e. Kwiaty i liście rukoli pochodzą z regionu Morza Śródziemnego, od dawna są popularnym składnikiem potraw kuchni włoskiej, marokańskiej, portugalskiej i tureckiej. W starożytnym Rzymie i Egipcie spożywaniu liści i nasion rukoli przypisywano właściwości afrodyzjaku. Pikantny aromat i smak rukoli sprawiają, że jest ona naturalnie odporna na szkodniki. We Włoszech również zaczęto dostrzegać zalety suszenia owoców pomidora – głównie przez ich wyjątkowy smak i możliwość przechowywania przez długi czas. Włosi, jako mistrzowie w tworzeniu potraw pełnych smaku, szybko docenili aromat suszonych pomidorów i zaczęli wykorzystywać je w swoich kulinarnych dziełach. A słonecznik chociaż pochodzi z Ameryki Północnej, rozprzestrzenił się i jest niezwykle popularny, w Europie od XVI w. Zatem do dzieła, ta sałatka jest warta spróbowania.

Pierogi jesienne, mięsno-grzybowe

Po ostatnim wysypie grzybów, mamy już pełne spiżarnie prawdziwków suszonych, które ponoć najlepiej przechowywać z liściem laurowym,  grzybków marynowanych w słoiczkach i kiszonych grzybów w kamionkowych garnkach. Oprócz tych przetworów na zimę, mamy również jadłospis na tydzień, w którym nie brakuje grzybów: zalewajki, duszonki, rizotta, bigosy, zupy grzybowe, zapiekanki, przeróżnego rodzaju sosy grzybowe oraz oczywiście pierogi. Te ostatnie my wzbogaciliśmy wołowiną z rosołu. Pierożki z tym nadzieniem są bardzo delikatne, aromatyczne i trochę przypominają myśliwskie klimaty.  Zachęcamy do korzystania w przyrządzaniu pierogów z foremek do pierogów i uszek wykrawaczek do pierogów oraz pierogownic dostępnych w naszym sklepie stacjonarnym oraz sklepie internetowym.

Muffiny wytrawne

Oczywiście jak wszyscy wiemy, muffiny nie muszą być zarezerwowane wyłącznie dla słodkich wypieków. Przykładem tego są nasze wytrawne babeczki z warzywami serem żółtym i kiełbasą. Te apetyczne, kolorowe babeczki są doskonałym wyborem na śniadanie lub jako przekąska do pracy, szkoły czy do zabrania w podróż. Wariacji na temat wytrawnych maffinek jest wiele. Możemy dodatki stosować zamiennie. I tak zamiast proponowanego przez nas brokułu możemy dodać  pomidor suszony, paprykę, ogórek konserwowy,  gotowaną marchewkę, kalafior lub kukurydzę. To samo dotyczy dowolności użycia serów, świetnie zamiast żółtego sprawdzi się ser pleśniowy, mozzarella, camembert. Kiełbasę albo boczek możemy zastąpić chudszą wędliną typu kiełbasa szynkowa czy po prostu szynką. Świetnym uzupełnieniem do babeczek będą przeróżne sosy i dipy. To świetny sposób na podkreślenie smaku wytrawnych muffinek. Guacamole, hummus, tzatziki czy klasyczny sos czosnkowy to tylko kilka z wielu możliwości.

Gulasz w słoiku

Nazwa gulasz pochodzi od węgierskiego dania będącego w zasadzie gęstą zupą pełną kawałków mięsa i papryki. Nazwa pochodzi od pasterzy (po węgiersku gulyás), którzy wypasali bydło na nizinach. Proste, danie pasterskie, które sobie przyrządzali, nazwano więc gulaszem. Do przygotowania gulaszu używa się najczęściej mięsa wieprzowego (np. łopatki wieprzowej lub szynki, boczku), cebuli, marchwi, papryki, smalcu lub oliwy, mielonej słodkiej papryki, mielonej ostrej papryki, czosnku, bulionu lub rosołu, sosu sojowego, liści laurowych, ziela angielskiego, koncentratu pomidorowego, pieczarek, masła i mąki. Nasza propozycja to gulasz do słoików. Do zabrania na wakacje, dla studenta i na wszelki wypadek, gdybyśmy mieli niespodziewaną wizytę. 

Pieczarki faszerowane mięsem

Pieczarki są jednym z najpopularniejszych grzybów konsumowanych na całym świecie. Obecnie są bardzo popularne i łatwo dostępne, jeszcze w XVI wieku biała odmiana uchodziła za rarytas i trafiała tylko na stoły najzamożniejszych. Najbardziej znane są: pieczarka biała o niewielkich rozmiarach i bardzo jasnych kapeluszach oraz brązowa pieczarka portobello, która osiąga większe rozmiary, ma dużo ciemniejszy kolor, intensywny smak i jest bardziej mięsista od tradycyjnej odmiany. Pieczarki są niskokaloryczne, a jednocześnie bogate w białko i błonnik. Są dobrym źródłem wielu witamin i minerałów, takich jak witaminy z grupy B, witamina D, selen, miedź i potas. Pieczarki można spożywać na wiele sposobów - surowe, smażone, duszone, marynowane, solone,  grillowane lub pieczone. Są one popularnym dodatkiem do sałatek, zup, sosów, potraw mięsnych, a także pizzy. A co nam podkreśli smak pieczarek? Do pieczarek doskonale pasują podstawowe dodatki takie jak: sól, pieprz, czosnek i cebula. Smak pieczarek świetnie uwydatnią także: rozmaryn, majeranek, jałowiec, curry, cynamon, gałka muszkatołowa, lubczyk, papryka, pieprz, natka pietruszki, tymianek, koper, anyż i zioła prowansalskie.

Naleśniki z ciecierzycy

Mąka z ciecierzycy należy do grona produktów bezglutenowych. Jest alternatywą dla mąki zbożowej pszenicznej czy żytniej. Produkuje się ją poprzez zmielenie suchych, prażonych ziaren ciecierzycy (grochu włoskiego), a następnie ich dokładnego przetarcia. Jest cennym źródłem białka oraz błonnika. Podczas gdy w naszym kraju mąka z ciecierzycy nie jest jeszcze zbyt popularna, na południu Europy (Francja i Włochy) czy w krajach arabskich i azjatyckich oraz Indiach, od wieków jest jednym z istotnych składników kuchni. Jedną z najbardziej popularnych przekąsek hinduskich jest pakora, którą przygotowuje się poprzez zanurzenie kawałków warzyw w cieście, a następnie smażenie ich w głębokim oleju. Mąka z ciecierzycy zwana w kuchni indyjskiej besan, w tej potrawie stanowi główny składnik panierki. Bardzo popularne są również słodkie kuleczki besan ladoo z kardamonem. Powszechnie znaną i lubianą potrawą z mąką z cieciorki w roli głównej jest też socca, zwana chlebem nicejskim. Podawana jest jako przystawka, a także z dodatkiem warzywnym lub mięsnym. Besan użyty samodzielnie nie nadaje się do przyrządzenia tradycyjnego ciasta, ale doskonale może sprawdzić się jako składnik naleśników, gofrów czy pizzy. Mąka z ciecierzycy jest też składnikiem falafeli czy popularnej w kuchni arabskiej pasty – hummusu. W dietach wegańskich dobrze sprawdzi się jako zamiennik jajka, pozwalając na lepsze zlepianie się składników np. warzywnych klopsików. Mąka z ciecierzycy to nieodłączny element słodyczy, placków, przekąsek kuchni indyjskiej ale nie tylko.

Weekendowe wędzenie

Zupa meksykańska

Kuchnia meksykańska jest bardzo zróżnicowana, miała na to wpływ złożona mieszanka kultur wywodząca się od cywilizacji starożytnych Indian, hiszpańskich konkwistadorów oraz wpływy europejskie. Indianie wykorzystywali w swoim jadłospisie kukurydzę, ziemniaki, paprykę, indyki, pomidory, czekoladę. Najeźdźcy przywieźli ze sobą na kontynent amerykański ryż, wołowinę, oliwę, ser, wino. Europejczycy owoce morza i ryby. Potrawy meksykańskie, a szczególnie z południa tego kraju mogą być piekielnie ostre. Do najpopularniejszych potraw należą: tortilla, tacos, indyk w sosie mole poblano, chili con carne, burrito oraz nachos (czyli kawałki tortilli pokryte roztopionym serem, z dodatkiem mięsa drobiowego i fasoli). Wśród przypraw natomiast odnajdziemy: kolendrę, oregano, bazylię, cząber oraz tymianek. Zioła dodaje się świeże lub suszone – w zależności od upodobań. W meksykańskiej mieszance przypraw pojawiają się również goździki oraz anyż, które podobnie jak kolendra charakteryzują się korzennym aromatem. Dominujące smaki w kuchni meksykańskiej to przede wszystkim pikantność, a czasami nawet kwaśny posmak. Szczególnie odczuwalne są one w meksykańskich zupach, w wyniku stosowania konkretnych składników, np. ostrej papryczki chili, przyprawy curry, imbiru czy limonki. Taka właśnie jest nasza zupa.

 Tarta szpinakowo-szparagowa

Coraz więcej osób stara się wyeliminować ze swojego jadłospisu gluten. Jednym z takich rozwiązań jest zastąpienie mąki pszennej, mąką kukurydzianą, owsianą, ryżową, migdałową, kokosową lub gryczaną. Jeśli akurat nie mamy mąki roślinnej w domu a mamy młynek do mielenia, możemy sami ją sobie przygotować. Tarta wytrawna jest dobrym rozwiązaniem „żywieniowym”. Jest pyszna zarówno zimna jak i gorąca. Możemy podać ją jako danie główne, przystawkę lub wziąć w podróż zamiast kanapek. Jest idealna również jako dodatek do mięs i warzyw grillowanych. Ponadto, nasza propozycja może stać się tartą dla wegan, wegetarian czy mięsożerców w zależności jakich dodatków dodamy do farszu. Dla miłośników mięs proponujemy dodać wędzony boczek pokrojony w kostkę lub podsmażoną pierś kurczaka z przyprawą  american chicken.

Kotlety schabowe nadziewane

Tarta po wielkanocna

Tarta to znany nam wypiek wywodzący się z kuchni francuskiej, który doskonale smakuje na słodko, jak i w wersji wytrawnej. Podstawą tarty jest kruche, drożdżowe lub francuskie ciasto, które wypieka się w niskiej, o fałdowanych brzegach formie do pieczenia. Tarta na słodko – z owocami, czekoladą, bitą śmietaną to doskonała propozycja na deser, z kolei tarta na ciepło z mięsnym i warzywnym nadzieniem to świetny pomysł na obiad lub kolację. Do takiej wytrawnej tarty możemy dodać usmażone kawałki kurczaka, kawałki pieczeni, wędliny: szynkę, bekon czy kiełbasa, a także ryby - wędzone lub z puszki. Tartę wytrawną można komponować właściwie dowolnie - to doskonały pomysł na tzw. „wietrzenie magazynów" np. lodówki - możemy dodać do niej resztki składników, które pozostały z przygotowania innych dań oraz z minionych świąt. Nasza tarta jest oparta o takie właśnie składniki: sparzoną białą kiełbasę, pieczarki, cebulkę, jajka i żółty ser wymieszany z mleczno-śmietanowym sosem.