Kalafior w marynacie curry

Kiszenie i marynowanie kalafiora to tradycja kulinarna przekazywana z pokolenia na pokolenie. Sam kalafior jest łagodny, ale po zamarynowaniu lub ukiszeniu nabiera wyrazistego, pikantnego smaku, który urozmaici niemal każdą potrawę. Marynowany kalafior to niezwykła przekąska, która może urozmaicić twój stół i zaskoczyć gości wyjątkowym smakiem. Jedną z najwspanialszych rzeczy w przygotowywaniu marynowanego kalafiora jest możliwość eksperymentowania z przyprawami. Możemy dodać rozmaryn, tymianek, ziele angielskie, liście laurowe, paprykę chili, ale także kurkumę czy curry by warzywo zyskało piękny złocisty kolor. Marynowany kalafior doskonale komponuje się z sycącymi daniami jesiennymi i zimowymi. Jadam go również jako przekąskę z chipsami, serami czy daniami z grilla.

Chutney z szafranem

Chutney to bezglutenowy, pikantny lub wytrawny dodatek pochodzący z Indii. W Stanach Zjednoczonych chutney to coś pomiędzy dżemem, sosem i galaretką. Chutney wytwarza się z owoców, warzyw i ziół z dodatkiem octu, cukru i przypraw. Służy do nadania równowagi potrawom lub podkreślenia ich specyficznego profilu smakowego. Ogólnie rzecz biorąc, słowo chutney odnosi się obecnie do wszystkiego, co jest konserwowane w cukrze i occie, niezależnie od jego konsystencji, składników czy konsystencji. Chutney jest nieodłącznym elementem kuchni indyjskiej. Podawany jest z ryżem, chlebami naan, a także z daniami curry. W innych częściach świata można znaleźć różnorodne sosy chutney w połączeniu z potrawami, takimi jak chutney cebulowy z pieczonym mięsem lub owocowy chutney jabłkowy z maślanym, kremowym serem, takim jak brie lub ser kozi. Istnieją setki możliwych kombinacji, aby stworzyć ten pyszny dodatek. Najpopularniejsze przyprawy do sosu chutney to imbir, cynamon, goździki, gałka muszkatołowa, ziele angielskie, kardamon, rodzynki, mango, owoce cytrusowe, morela, brzoskwinia, kolendra, mięta, cebula i czosnek. Ale to nie jedyne opcje. Istnieje wiele innowacyjnych wariacji na temat chutneyu, które wykorzystują ananasa, kokos, owoce dzikiej róży, dynię, pigwę, śliwki lub marchewkę. Nasz chutney to kombinacja owocowo-warzywna z jabłek, gruszek, pomarańczy i pomidorów doprawiona szafranem, imbirem, gałką muszkatołową, cynamonem i pieprzem cayenne. Koniecznie spróbujcie wykorzystując własne lub lokalne owoce i warzywa.

Dyniowy humus

Hummus dyniowy jest kremowy, wytrawny i idealny na jesień! Ma piękny pomarańczowy kolor, wyjątkowy, pikantny smak, który idealnie komponuje się z chipsami, chlebkiem pita, krakersami i surowymi warzywami oraz domowym świeżym pieczywem. Jest pełen zdrowych składników, takich jak ciecierzyca, dynia, oliwa z oliwek i tahini. Wyjątkowe smaki czosnku, kminu, papryki i cynamonu sprawią, że może się on stać stałym repertuarem jesiennych potraw. Głównym składnikiem hummusu jest ciecierzyca. Jest bogata w roślinne białko, błonnik i składniki odżywcze. Puree z dyni nadaje temu humusowi pyszny, jesienny smak i niepowtarzalny, pomarańczowy odcień. Dynia jest bogata w witaminę A, dzięki czemu korzystnie wpływa na zdrowie skóry. Tahini to popularny składnik przepisów na hummus. Pomaga uzyskać kremową konsystencję i zawiera wiele składników odżywczych. Sok z cytryny nad odrobinę kwasowości i wyrazistości. Przyprawy podkręcą smak i nadadzą temu daniu orientalny wymiar. Hummus jest niezwykle wszechstronny. Można go używać jako dipu lub pasty do smarowania. Idealnie sprawdza się jako sos do pieczonych ziemniaków, pieczonych warzyw, makaronu, sałatek czy pizzy inspirowanej jesienią.

Przecier pomidorowy smaczny i zdrowy

Pomidory to warzywa, które doskonale smakują zarówno na surowo, jak i po przetworzeniu. Pomidory są pożywne i wszechstronne, stanowią bazę do sosów, zup, sałatek, sals i innych dań. Istnieje wiele sposobów na obróbkę pomidorów i każdy z nich daje inny efekt. Przeciery pomidorowe czyli passata to popularne przetwory z pomidorów, mające szerokie zastosowanie w kuchni. Przecier jest gęstym, aksamitnym produktem. Aby go przygotować wystarczy gotować pomidory, a następnie przepuścić przez sitko lub zblendować na gładką masę. Jeśli lubicie bardziej skondensowany przecier możecie przygotować koncentrat pomidorowy. Otrzymacie go poprzez gotowanie przecieru przez kilka godzin aby odparować większość wody. Powstanie gęsty, intensywnie pomidorowy sos. Koncentrat jest bardziej intensywny i słodszy w smaku niż przecier pomidorowy, dlatego jest często wykorzystywany jako bazowy składnik w sosach, do pizzy i dań mięsnych. Jeśli zdecydujecie się na przygotowanie domowego przecieru pomidorowego wykorzystacie go z pewnością do zup pomidorowych, leczo, gołąbków, fasolki po bretońsku czy jako składnik wytrawnych koktajli alkoholowych przez cały sezon zimowy. 

Cukinia z przydomowego ogródka

Cukinie wchodzą w fazę intensywnego wzrostów. Nagle na grządce z kwiatuszka z dnia na dzień wyrasta nam ponad kilogramowa cukinia. Pełnia sezonu. Cukinia to wdzięczne warzywo, z którego zrobimy placki, zupy i kremy, tarty, makarony, mięsne i warzywne zapiekanki, lasagne, leczo oraz ciasta. Cukinię można też faszerować i piec. Na wytrawnie cukinia doskonale komponuje się z grillowanym kurczakiem, wołowiną czy rybami oraz innymi warzywami: brokułem, papryką i cebulą i wtedy najlepiej do jej przyprawienia użyć: bazylii, czosnek, oregano, kolendra, mięta, zioła prowansalskie czy tymianek. Jak zawsze chcemy zaproponować wam coś wyjątkowego, wykorzystując przyprawy z naszej oferty. Dziś pasta z cukinii a’la baba ganoush. Tradycyjna baba ganoush to potrawa (pasta) z pieczonego bakłażana i pomidorów z dodatkiem ziaren sezamu, czosnku, oliwy i rozmaitych przypraw. Danie typowe dla kuchni bliskowschodniej, zwłaszcza arabskiej. Baba ganoush jest pastą podawana w formie dipu, mezze i przystawki. Wywodzi się z kuchni Arabskiej generalnie państw Bliskiego wschodu. Jest to danie o niezwykłym smaku, dzięki różnorodnym przyprawom, takim jak kmin rzymski, czosnek, cebula, papryka, mięta i sok z cytryny. Nasza pasta z cukinii oparta jest na białym pieprzu i kkminie rzymskim, oczywiście w jej składzie nie może zabraknąć tahini, czosnku i soku z cytryny.

Curry z fasolką mung

 Ta zielona fasolka pochodzi z Indii, jest uprawiana w Azji Południowej, w Malezji oraz w Chinach. Kiedyś ten gatunek zaliczany był do rodziny fasolowatych dziś dumnie reprezentuje rodzinę bobowatych, tą samą do której należy nasz ulubiony bób, groszek, soczewica, cieciorka czy lukrecja. Dzięki wysokiej zawartości białka i żelaza jest doskonałym zamiennikiem mięsa w diecie wegetarian i wegan, a także mieszkańców słabiej rozwiniętych krajów. Przypisuje się jej właściwości oczyszczające, antyoksydacyjne i prebiotyczne. Z tej małej zielonej fasolki zrobimy: warzywne pasztety, kotlety, pulpetów, kanapkowe pasty oraz curry lub fasolkę po bretońsku. Kiełki fasoli mung idealnie prezentują się na pieczywie. A czym doprawiać fasolkę mung? Szczególnie polecane są: liść laurowy, lubczyk, majeranek, tymianek , cząber, imbir, kolendra, papryka słodka i ostra oraz natki pietruszki i kolendry. Dodatkowo jej smak wzbogacają cebula, czosnek, suszone pomidory oraz musztarda. Wykorzystując niektóre z powyższych przypraw polecamy Wam curry z fasoli mung, pożywne, energetyczne i pełne aromatów.

Ciastka na zdrowie

Priorytetem dla nas jest zapewnianie Wam towaru jak najlepszej jakości, z którego zrobicie dobre gatunkowo alkohole (wina, piwa, nalewki, drinki), aromatyczne wędzonki (zrębki wędzarnicze, wędzarnie, haki wędzarnicze) przepyszne kiełbasy (pekle, przyprawy, jelita, osłonki białkowe) czy chociażby zdrowe wypieki na słono i słodko(drożdże piekarnicze, bakalie, erytrytol). Wasze zadowolenie i zdrowie są dla nas najważniejsze. Dlatego poszukujemy produktów dla naszych klientów, oczekiwanych i wysokiej jakości. Dziś w ramach zdrowych przekąsek polecamy ciastka bezglutenowe, bez masła, bez cukru, bez jajek. Są idealne na śniadanie, do szkoły czy pracy, po treningu czy na biwak. Podstawą są płatki owsiane. Uniwersalność płatków owsianych sprawia, że można je wykorzystywać na słodko np. w owsiankach czy ciasteczkach lub na wytrawnie w placuszkach z cukinii czy w mięsnych farszach. Spoiwem ciasteczek jest banan, słodyczy nadają im żurawina, pistacje a wyrazu starta skórka pomarańczowa. Jak zwykle większość produktów w uczciwych cenach dostaniecie w sklepie stacjonarnym i internetowym.

Warzywny dodatek

Dodatek do grillowanych mięs, kiełbas czy ryb. Również do obiadu w domu. Sezon grillowy w pełni, więc stąd nasza propozycja. Warzywa możemy podszykować sobie w piekarniku i tylko odgrzać na tacy do grillowania. Jeśli zaopatrzymy się już we wszelki sprzęt do grillowania: grill, szczypce, zrębki do grillowania nad ogniem, szpilki do szaszłyków, miech do rozpalania grilla oraz na zakończenie preparaty do posprzątania po grillowaniu, czas na ustalenie menu. Osobiście polecamy szaszłyki, karkówkę oraz kaszankę. Do tego jakiś lekkie piwo np. typu Pils do popicia. Oczywiście najlepiej domowej roboty. Idealne będą również kiszone własnoręcznie ogórki lub jakieś poszatkowane warzywa w sałatce. Dopełnieniem będzie sos grecki na bazie jogurtu, czyli tzw. tzatzyki. Będzie idealnym dodatkiem do naszych pieczonych warzyw. Do warzyw użyliśmy naszej mieszanki przyprawowej do ziemniaków, ale dzięki bogatemu składowi (sól, koper, kukurydza, cukier, cebula, gałka muszkatołowa, papryka zielona, czosnek, kolendra, pietruszka, kminek, pieprz czarny, papryka ostra, kozieradka, liść laurowy, kurkuma) pasuje ona również do różnych warzyw jak i twarogów. Wypróbujcie nasz przepis i eksperymentujcie z naszą przyprawą nie tylko z ziemniakami.

Energetycznie i zdrowo

Specjalnie dla naszych czytelników i sympatyków, mamy ciekawą propozycję na wegańskie mini babeczki z tahini o smaku solonego karmelu. Biorąc pod uwagę, że do ich przygotowania 100% składników: tahini, olej kokosowy, daktyle, syrop klonowy i sól znajdziesz u nas w sklepie, powoduje, że tym bardziej zachęcamy do ich zrobienia. Tahini, czyli pasta sezamowa, to składnik znany przede wszystkim z hummusu, ale jej zastosowanie sięga daleko poza kuchnię Bliskiego Wschodu. W starożytnym Babilonie tahini było spożywane przez wojowników przed walką – uważano je za źródło siły i wytrzymałości. Tahini występuje w 2 wersjach: sezamu łuskanego i niełuskanego. Pasta z sezamu niełuskanego ma ciemniejszy kolor i bardziej orzechowy smak. Oprócz kminowego hummusu zrobimy z niej chałwę czy baba ganush - sos z bakłażanami. Idealnie pasuje jako dodatek do pieczonego kurczaka w jogurtowym sosie. Może być także dodatkiem do słodkich deserów i drinków. Olej kokosowy najczęściej używany jest w tajskiej i hinduskiej kuchni. Można smażyć na nim mięso, warzywa, wszelkiego rodzaju placki, racuchy i naleśniki. Używany do pieczenia, jako zamiennik masła, dodatek do ciast, sosów i sałatek, a także do przygotowania koktajli. Trzeci główny składnik to daktyle. W kulturach arabskich daktyle są symbolem gościnności. Podaje się je gościom razem z kawą jako wyraz szacunku i ciepłego przyjęcia. Dobrze komponują się z daniami na słono dodając im odrobinę słodyczy. Daktyle można dodawać do sałatek, porannej owsianki lub domowego musli. Zatem czas na konkrety. Oto pomysł na pyszną i energetyczną przekąskę z tahini, oleju kokosowego i daktyli – z nutą słoności, która przełamuje ich naturalną słodycz. Potrzebujecie tylko 5 składników i około 15 minut pracy, aby przygotować ten ciekawy deser.

Warzywa z fetą

Kuchnia grecka charakteryzuje się oliwą z oliwek, obfitością sałatek, grillowanych mięs (baraniny, jagnięciny), ryb, aromatycznych ziół, różnego rodzaju warzywami, przesłodką baklavą oraz anyżową wódką ouzo. Kuchnia grecka to regionalne specjały z wpływami kultury śródziemnomorskiej, gdzie mieszają się tradycję kulinarne: arabskie przyprawy, włoskie makarony, bałkańskie sery i charakterystyczne lokalne wina. Uznawana za jedną z najsmaczniejszych kuchni świata. Dominują w niej zdrowe produkty, proste przepisy oraz nietypowe przyprawy. Klasyczne greckie dania główne to kotlety jagnięce, moussaka z mielonym mięsem i bakłażanami, souvlaki (co po grecku oznacza „mały szpikulec”) z kurczaka z tzatzikami, sałatka z grillowanych kalmarów i faszerowany bakłażan. Wśród typowych greckich ziół i przypraw znajdziemy: oregano, tymianek, rozmaryn, cynamon, gałkę muszkatołową, koperek, pietruszkę, miętę, czosnek i liść laurowy. Jeśli chodzi o lokalne alkohole to w Grecji króluje wino, ouzo, raki oraz lekkie piwo. Ouzo jest jednym z najpopularniejszych greckich trunków. Alkohol został stworzony w XIX wieku i może być produkowany tylko w Grecji i na Cyprze. Ouzo jest wytwarzane z winogron lub zboża, a następnie destylowane z anyżem, koprem włoskim i innymi ziołami. Na deser polecamy baklawę, pełną orzeszków i miodu. Nasz pomysł na greckie danie to kolorowa zapiekanka z warzyw i sera typu feta.

Zapach świeżego chleba

Często na święta chcemy zrobić coś wyjątkowego. Dla większości z nas to domowy, pachnący chleb. Dodatkowo wielu z nas wkłada własnoręcznie upieczony chleb do koszyka wielkanocnego, gdzie symbolizuje on Ciało Chrystusa, będącego symbolem życia dla chrześcijan. Chleb w święconce jest wkładany aby zapewnić sobie dobrobyt i pomyślność. Źródła podają, że nie zawsze był podstawowym i codziennym pożywieniem. W biedniejszych częściach Polski, jeszcze w I połowie XX w. pojawiał w większe święta. Dziś nie sposób zliczyć rodzajów chleba, które możemy upiec: na zakwasie lub drożdżach, jasny lub ciemny, pszenny czy żytni? Chleb to składnik kanapek, świetnie komponuje się zarówno z wędlinami, serami, jak i warzywami. Idealny do tostów i grzanek, dzięki mieszance mąk dobrze się piecze i nie wysycha zbyt szybko. Jest również bazą do zapiekanek, jego delikatnie kwaśny smak dobrze kontrastuje z serem i pomidorami. Jako dodatek do zup, zwłaszcza w formie grzanek do kremów np. z dyni czy pomidorów. Oraz oczywiście  jako chleb ze smalcem i ogórkiem kiszonym czy dodatek do żurku.  Podstawową różnicą między chlebem wypiekanym na zakwasie a tym na drożdżach jest rodzaj fermentacji i składniki, które są używane do wywołania procesu wyrastania ciasta. Chleb pszenno-żytni to jeden z najczęściej spożywanych rodzajów pieczywa w Europie, szczególnie w Polsce i krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Chleb pszenno–żytni jest bardzo puszysty i delikatny. I taki Wam dziś proponujemy. W środku miękki, z chrupiącą skórką na zewnątrz. I bosko pachnie w całym domu!

Zakwas na świąteczną zupę

Żurek wielkanocny czy barszcz biały, to specjalność naszej polskiej kuchni znana od pokoleń. Ich charakterystyczny smak i aromat wiąże się przede wszystkim z Wielkanocą. Ale nie od zawsze były one świątecznym specjałem. Zakwaszana zupa mączna to specjalność regionalnej kuchni polskiej, ale i białoruskiej, czeskiej czy słowackiej. Nazwa jej pochodzi od niemieckiego słowa sauer, czyli kwaśny, zakwaszany, ukiszony. Na wielkanocnym stole żur symbolizował zakończenie okresu postu. Na początku popularny była na Śląsku. Często więc znaleźć możemy informacje, że żur jest śląski. Natomiast tradycyjny, wielkanocny biały barszcz jest potrawą staropolską. Pierwszy znany przepis wskazuje, że przyrządzało się go z gotowanych roślin: barszczu zwyczajnego, lebiody i komosy. Z czasem zaczęto go przygotowywać na esencjonalnym wywarze mięsnym, czyli tym w czym gotowała się świąteczna szynka, z dodatkiem suszonych grzybów i kiełbasy białej, zakwaszaną (np. kwasem ogórkowym lub kapuścianym). Zupa zabielana bywa śmietaną. Niezbędne przyprawy to sól, pieprz, ziele angielskie, majeranek i liść laurowy. Co gości na naszych wielkanocnych stołach? Zazwyczaj żurek, a nie barszcz biały. Barszcz biały czy żur często wzbogacane są dodatkami takimi jak biała kiełbasa, jajko, ziemniaki czy majeranek, co sprawia, że są pożywnymi i sycącymi posiłkami. Zatem czas na zakwas. Obecnie barszcz biały robi się z zakwasu na mące pszennej a żur z zakwasu na mące żytniej. Mamy dla Was uniwersalna propozycję przygotowania takiego zakwasu, a który bardziej lubicie, ten zrobicie. Zakwas należy nastawić najpóźniej na 5 dni przed świętami. Można go zrobić również wcześniej i przechować do ok. dwóch tygodni w lodówce.

Mieszanka ziół prosto z Prowansji

To magiczna mieszanka suszonych ziół, które rodzimie rosną na francuskiej Prowansji. Podczas gdy poszczególne elementy nie są nowością w kuchni śródziemnomorskiej oraz francuskiej, ich łączne zastosowanie jest stosunkowo niedawnym wynalazkiem. Zioła prowansalskie zyskały dużą popularność dopiero latach w latach 60. XX wieku, za sprawą książki kucharskiej amerykanki Julii Chil, która w swojej książce “Mastering the Art of French Cooking” zamieściła przepis na kurczaka z patelni przyprawionego tymiankiem, cząbrem, bazylią i koprem włoskim. W latach 70. XX wieku francuska firma Durcos opracowała specjalną mieszankę z suszonych ziół, którą wprowadziła do sprzedaży krajowej i na rynki zagraniczne pod nazwą “zioła prowansalskie”. I tak właśnie rozpoczęła się kariera ziół prowansalskich, która obecnie należy o jednym z najczęściej wybieranych mieszanek przypraw. Zioła prowansalskie znajdują zastosowanie w daniach kuchni francuskiej. To niezbędne składniki do przygotowania prowansalskich specjałów, takich jak ratatouille, zupa jarzynowa pistou czy prowansalskie pomidory. Są dodatkiem do zup, serów, sosów i mięs. Mogą być również stosowane do dań z innych zakątków świata. Zioła prowansalskie idealnie podkreślą smak pieczonych mięs. Można je dodać do marynaty lub natrzeć nimi mięso. Świetnie podkręcają smak jagnięciny, wołowiny i cielęciny. Dodane do ciężkich potraw, przyspieszają trawienie i zapobiegają wzdęciom oraz uczuciu pełności. Mieszanka sprawdzi się również do sałatek zwłaszcza tych z kuchni śródziemnomorskiej. Podkreśla smak pieczonych i duszonych warzyw. Zioła prowansalskie pasują idealnie z pomidorami, dzięki temu podkreślą smak zupy pomidorowej, sosu czy sosu do pizzy. Zioła prowansalskie mają bardzo intensywny smak, dzięki temu świetnie zastępują sól, która powinna być stosowana z umiarem. Samodzielne przygotowanie mieszanki ziół jest bardzo proste. Zioła w równych ilościach (suszony tymianek, bazylia, rozmaryn, estragon, cząber, majeranek, oregano) mieszamy i zamykamy w szczelnym pojemniku. Proponujemy przed zmieszaniem ziół utrzeć rozmaryn w moździerzu. Jak zawsze mamy dla Was ciekawy przepis na wykorzystanie ziół prowansalskich. Pieczony bakłażan, który może być samodzielnym daniem albo dodatkiem do różnego rodzaju mięs.

Słonecznikowo-paprykowa pasta

Jeśli szukacie zdrowego, pysznego i prostego przepisu na pastę, polecamy pastę z ziaren słonecznika i czerwonej papryki. Jej delikatna, kremowa konsystencja, połączona z głębokim smakiem papryki i aromatem oliwy, sprawia, że jest to doskonały wybór zarówno na kanapki, jak i na przekąski w formie dipu. Pasta z ziaren słonecznika i czerwonej papryki to prawdziwy hit w kuchni o każdej porze roku, która jest nie tylko smaczna, ale także pełna wartościowych składników odżywczych. W prosty sposób zamienia zwykłe składniki w coś wyjątkowego, a dzięki różnym propozycjom dodatków możemy za każdym razem przygotować trochę inaczej. Zioła takie jak bazylia, oregano czy tymianek świetnie komponują się z tą pastą, dodając jej indywidualnego zapachu. Czosnek suszony doda jej aromatu i głębi. Natomiast dla dodatkowej chrupkości możecie dodać prażone orzechy włoskie lub migdały, które świetnie pasują do ziaren słonecznika. Taka pasta idealnie sprawdzi się jako smarowidło do kanapek, dip do warzyw, takich jak marchewki, ogórki czy seler naciowy, do makaronu zamiast pesto lub z grillowanymi warzywami. Po przyprawy zapraszamy do naszego sklepu internetowego lub stacjonarnego znajdującego się w Łodzi przy ul. Ozorkowskiej 12. 

Czas na kimchi

Kimchi to tradycyjna koreańska potrawa, która zdobyła popularność na całym świecie, a jej charakterystyczny smak i wartości zdrowotne przyciągają coraz więcej osób do eksperymentowania w kuchni. Ma ponad 2 tysiące lat i wyewoluowało z prostych przepisów na fermentowane warzywa do bardziej złożonych wersji, które znamy dzisiaj. W Korei istnieje ponad 200 rodzajów kimchi .To potrawa na bazie fermentowanych warzyw, zwykle kapusty pekińskiej lub rzepy, z dodatkiem przypraw takich jak czosnek, imbir, chili, rybne sosy i pasta z ryżu. Kimchi ma głębokie korzenie w kuchni koreańskiej i stanowi ważny element tamtejszej kultury. Przygotowywanie kimchi to nie tylko proces kulinarny, ale także społeczny, w którym rodziny tradycyjnie spotykają się, by przygotować zapasy na całą zimę. W Korei jest nawet specjalny dzień zwany "Kimjang", który odbywa się w listopadzie i polega na wspólnym robieniu kimchi w większych ilościach. To czas, w którym rodziny, sąsiedzi i przyjaciele wspólnie przygotowują ten przysmak, aby podzielić się nim i mieć zapas na długie miesiące. Podobnie jak to bywało kiedyś w Polsce przy kiszeniu kapusty. Choć sam proces przygotowania kimchi może zająć tylko kilka godzin (w zależności od doświadczenia), to najważniejszy etap – fermentacja – wymaga czasu. W tradycyjnej metodzie fermentacja trwa od 2 do 7 dni w temperaturze pokojowej, w zależności od tego, jak intensywny smak chcemy uzyskać. Po tym czasie kimchi można przechowywać w lodówce, gdzie proces fermentacji zwalnia, ale nadal będzie zmieniać swój smak przez kilka miesięcy i to jest bardzo ciekawe doświadczenie smakowe. Nasze kimchi „pracowało” do ostatniego kęsa. Kimchi jest niskokaloryczne, więc świetnie nadaje się dla osób na diecie. Tradycyjnie jada się je jako dodatek do posiłków, np. do ryżu, makaronów, jajek lub mięsa. Zwykle podawane obok głównego dania, dodaje intensywnego smaku i pikantności.

Sos warzywny z cukinii

Trudno dokładnie określić, kiedy ketchup pojawił się w Polsce, ale prawdopodobnie stało się to po II wojnie światowej, kiedy produkty zachodnie stały się bardziej dostępne. Dziś propozycja sosu warzywnego zwanego również keczupem z cukinii. Chcąc wykorzystać jeszcze plony z ogródka, postanowiliśmy przygotować sos z cukinii, wzbogacony jabłkami i przecierem pomidorowym. Jest to sos do stosowania na zimno, do pieczonych mięs, deski serów, do  chipsów albo frytek. Cukinia jest warzywem niskokalorycznym, bogatym w błonnik i witaminy A, C i K oraz w minerały takie jak potas i magnez. Dzięki temu, ketchup z cukinii jest lekkostrawny i może być spożywany nawet przez osoby na diecie niskokalorycznej. Ma też mniej cukru i soli niż sklepowe ketchupy. Zachęcamy do wykorzystania tego co przechowujemy w piwnicach i spiżarkach aby w pełni wykorzystać dary natury.

Deser owiano-marchewkowy

Chociaż owsianka kojarzy się z popularnym, współczesnym daniem śniadaniowym, jest serwowana od tysięcy lat. Owies uprawiano w starożytnych Chinach już w 7000 r. p.n.e., ale starożytni Grecy jako pierwsi jedli owsiankę jako rodzaj płatków owsianych, które znamy dzisiaj. Ludzie na całym świecie jedzą owsiankę na kilka różnych sposobów. W Niemczech i Szwajcarii ludzie jedzą owies jako rodzaj płatków zbożowych. Surowy owies moczy się w mieszance mleka i cynamonu przez noc. Rano dodaje się orzechy i owoce. W Stanach Zjednoczonych, stan Vermont może pochwalić się najwyższym spożyciem owsianki na osobę. Popularna odmiana owsianki w Vermont zaczyna się od ciętych płatków owsianych, które moczy się przez noc w mieszance wody, soli i syropu klonowego. Następnego ranka dodaje się gałkę muszkatołową, cynamon i imbir, a owsiankę gotuje się. Gdy owsianka jest gotowa, podaje się ją ze śmietaną, mlekiem lub masłem. Vermont nie jest jedynym stanem, który uwielbia owsiankę. Okazuje się, że ponad 80 procent amerykańskich gospodarstw domowych ma owsiankę w spiżarni. Polska owsianka, kojarzy się z zagotowanymi płatkami w mleku. To częste wspomnienie zupy mlecznej z przedszkoli i szkół. Przez lata jednak ewoluowała w dobrym kierunku. I tak dodatki do owsianki mogą obejmować świeże owoce, warzywa, czekoladę, orzechy, przyprawy lub mieszankę kilku składników. Zwykłe płatki owsiane dobrze komponują się ze słodkimi i pikantnymi dodatkami. Możemy ją wymieszać z przyprawami, takimi jak cynamon, kardamon, kurkuma, gałka muszkatołowa. Aby dodać słodyczy owsiance, w przypadku gdy nie chcemy używać cukru, możemy zagotować wodę z posiekanymi daktylami, morelami lub pokrojonym w kostkę jabłkiem, aby była słodka, zanim dodamy płatków. Nasza owsianka jest z warzywem czyli marchewką oraz m. in. orzechami, rodzynkami, nasionami chia, siemieniem lnianym, mlekiem roślinnym i przesłodką skorupką z białej czekolady i oleju kokosowego.

Plastry pomidora w marynacie

Ojczyzną pomidora jest Ameryka Południowa. Aztekowie uprawiali je już w V wieku p.n.e.  Do Włoch pomidory zostały sprowadzone prawdopodobnie w XVI w.  Jednak na początku były traktowane wyłącznie jako roślina ozdobna lub zioło. Dopiero z czasem zaczęto odkrywać ich kulinarne zalety. Włosi najpierw przygotowywali z nich sos, z dodatkiem cebuli, czosnku i natki pietruszki oraz soli i pieprzu a dopiero później dołączono do sosu świeżą bazylię. Obecnie kuchnia włoska została zdominowana przez pomidory.  Sprzyja temu oczywiście odpowiedni klimat do ich uprawy. Nasza propozycja to jednak mało włoska sprawa. To raczej środkowo europejskie i wschodnio europejskie klimaty. Pomidory marynowane z plastrami cebuli. Marynowanie polega na konserwacji żywności w nośniku zapobiegającym jej rozkładowi, ale z pominięciem fazy kiszenia. Popularne są zwłaszcza marynaty z octu oraz z oliwy, a także z wina. Znane i wykorzystywane już od starożytności. Zarówno marynować, jak i kisić, można większość warzyw. W Polsce najczęściej przyrządza się w ten sposób ogórki, kapustę, tworzy zestawy sałatkowe. Jednak z otwarciem na świat ten realny i ten wirtualny eksperymentujemy z coraz większą śmiałością. Nasze pomidory z plastrami cebuli sprawdzają się jako dodatek do kanapek, sałatek i dań głównych.

Keczup śliwkowy

Zapiekanki, hamburgery, kanapki, frytki, kiełbaski, pizza – łączy je jeden sos. Keczup. Większość z nas identyfikuje ten pomidorowy sos ze Stanami Zjednoczonymi. Jednak okazuje się, że jak wiele produktów, bez których nie wyobrażamy sobie życia wywodzi się z Chin. Ten popularny sos powstał około 2 000 lat temu. Chińczycy używali tego sosu do przyrządzania ryb. Oryginalna nazwa to kôe-chiap, w chińskim dialekcie Xiamen znaczy dokładnie zaprawa do ryb. W jego skład wchodziły m.in. orzeszki ziemne, anchois i nasiona fasoli. W Polsce prawdopodobnie pojawił się po II wojnie światowej, kiedy produkty zachodnie stały się bardziej dostępne. Są różne rodzaje ketchupów: łagodny, pikantny, meksykański, sycylijski, kaszubski, do szaszłyków, bezglutenowy, bio, dla dzieci, bez octu, bez cukru i bez konserwantów oraz o obniżonej zawartości kalorii. Istnieje również wiele zaskakujących w smaku ketchupów, w tym ketchup z oliwek, ketchup jabłkowy, ketchup sriracha, ketchup curry, keczup z bekonu, ketchup jalapeno, ketchup truflowy i ketchup wiejski. W naszej kuchni popularny jest również ketchup z cukinii oraz ze śliwek. Do, którego dziś Was zachęcamy.