Kiszona rzodkiewka

Rzodkiewki to jedne z nowalijek, kojarzą nam się z początkiem wiosny. Posiadają one liczne właściwości i wartości odżywcze. Te małe, niepozorne warzywa mają mało kalorii, a są skarbnicą witamin i minerałów, m.in. potasu, dlatego powinny włączyć je do diety zwłaszcza nadciśnieniowcy. Poza tym rzodkiewki zawierają sporo związków siarki, dlatego wzmocnią wypadające włosy i łamiące się paznokcie. Współczesna fitoterapia poleca rzodkiewki także na niestrawność i pobudzenie apetytu. Rzodkiewka to warzywo, które nadaje potrawie wyrazistego smaku. Najprostszym przepisem z wykorzystaniem tego warzywa jest twarożek z rzodkiewką. Natomiast liście rzodkiewki można wykorzystać do przygotowania zielonego pesto, które świetnie sprawdzi się jako sos do makaronu lub pasta kanapkowa. Aby wykorzystać w pełni możliwości tego warzywa o dość nietypowej porze dla tego procesu, proponujemy ukiszenie tych nowalijek. Kiszona rzodkiewka będzie wiosenną alternatywą dla jesiennych kiszonych ogórków czy kapusty.

Tyrolska w słoiku

Pogoda sprzyja wycieczkom i sezonowi na działce. Wiosna to wzmożony okres pracy w ogródkach przy wysiewie nasion, warzyw, ziół i kwiatów. To również prace porządkowe, usuwanie uschniętych gałęzi i sadzenie drzewek oraz krzewów owocowych. Tak więc aby całkowicie zaangażować się w porządki warto zabrać ze sobą na działkę gotowe jedzenie w słoikach, aby nie tracić czasu na zakupy ani dodatkowe czynności kuchenne. Klasyczna mielonka tyrolska, którą proponujemy jest dla wielu wspomnieniem dzieciństwa. Zabierana na pikniki, jako wkład do kanapek na wycieczki szkolne, obozy czy jako prowiant na dłuższe podróże. Rewelacyjnie smakuje ze świeżym pieczywem i ogórkiem kiszonym.

Spaghetti z małżami

Kuchnia włoska, znana jest ze swojej prostoty i świeżych składników, cieszy się ogromną popularnością na całym świecie. To przede wszystkim ręcznie robione makarony i pizza, do których używa się dojrzewających we włoskim słońcu pomidorów i oliwy z oliwek. Nieodłącznym elementem regionalnej kuchni jest makaron, który powstaje z pszenicy durum i wody, czasem dodaje się do niego również jajka. Spaghetti to niewątpliwie podstawa dań kuchni włoskiej. To klasyczny, długi, prosty makaron. Takie długie rodzaje makaronu podaje się zwykle z niezbyt ciężkimi sosami na bazie oliwy, aby łatwo było je nawinąć na widelec. Włoski obiad to porcja makaronu i warzywa, choćby w formie sałatki. Popularna jest też sałata z dodatkiem jedynie soku z cytryny i oliwy z oliwek. Ziemniaki jada się rzadko, częściej na północy, zazwyczaj jako frytki lub smażone talarki. Kolacja jest najbardziej obfitym posiłkiem w ciągu dnia. Chcemy zaproponować ciemny makaron znany też jako makaron sepia, ma nie tylko ciemną barwę, ale też oryginalny, specyficzny smak oraz zapach, z wyraźnie zaznaczoną morską nutą. Makaron z atramentem kałamarnicy lub mątwy jest słonawy, rybny, bardzo wyrazisty. Do niego proponujemy sos z małży na bazie oliwy z czosnkiem, białym winem i pietruszką. Do tego kieliszek schłodzonego Prosecco lub wina białego na bazie szczepów Sauvignon Blanc, Albarino, Verdejo i Torrontes. Świetnym połączeniem do owoców morza są także wina różowe Chardonnay i Pinot Noir.

Schab peklowany

Kolejna odsłona wędliny do kanapek z szynkowaru. Schab peklowany w marynacie ziołowej. Szynkowar to urządzenie dla miłośników wędlin, którzy chcą być pewni tego, co jedzą, ale nie gustują w sklepowych wyrobach. Można w nim przygotować wszystkie produkty mięsne: szynki, bloki mięsne, mielonki, pasztety, mortadele, golonki, boczki i salcesony. W odróżnieniu od mięs pieczonych w rękawie wyroby z szynkowaru są bardziej zbite, a dzięki temu łatwiejsze do krojenia. Dla produktów, które składają się z dużych kawałków mięsa, pierwszym krokiem jest zamarynowanie mięsa. Przepisy na marynaty mogą być bardzo różne, najczęściej wykorzystujemy sól peklującą i odpowiednie do wyrobu przyprawy i zioła. Czas jaki potrzebujemy do peklowania w marynacie jest różny dla różnych gatunków mięsa i przyjętego sposobu peklowania. Szynkowar składa się z walcowatego korpusu wraz ze spiralną nakładką. W zależności od wielkości ma pojemność ok. 1-3 kg. Pozwala na jednorazowe przygotowanie wyrobu mięsnego o tej wadze. Po ułożeniu mięsa w szynkowarze, najlepiej w woreczku do tego przystosowanym, używamy spiralnej nakładki, która skompresuje mięso. Tak przygotowany wkład mięsny przechowuje się w lodówce ok. 24 godz., aby miał zbitą strukturę, a ostatecznie formę mięsnego bloku. Należy również wspomnieć o możliwości użycia termometru (na środku wieczka od nakładki znajduje się otwór na termometr), który należy wbić bezpośrednio w mięs i dzięki temu możemy kontrolować temperaturę przygotowywania wędliny, co jest bardzo ważne przy produkcji domowych przetworów. Szynkowar należy włożyć do garnka z gorącą wodą i zgodnie z przepisem parzyć we właściwej temperaturze (ok. 70-90°C) przez określony czas, przeważnie ok. 2-3 godz. Gdy skończy się parzenie, należy pozostawić szynkę do ostudzenia, a następnie leżakowania w lodówce (najczęściej ok. 24 godz.).

Soczewica a’la falafel

Falafle to popularny na Bliskim Wschodzie „fast food”, smażone w głębokim tłuszczu kulki. Najczęściej wytwarza się je z ciecierzycy, fasoli fava lub kombinacji tych dwóch. Większość przepisów zawiera szeroką gamę ziół, przypraw i innych składników, takich jak cebula, pietruszka, kolendra, przecier czosnkowy, kminek, czarny pieprz, mąka i olej roślinny. Danie najprawdopodobniej wywodzi się z Egiptu. Spekuluje się, że jego historia może sięgać historii faraonów. Jednak najwcześniejsze pisemne wzmianki o falaflach ze źródeł egipskich pochodzą z XIX wieku. Można domniemywać, że olej był prawdopodobnie zbyt drogi, aby można go było używać do głębokiego smażenia w starożytnym Egipcie. My jak zwykle idziemy trochę pod prąd i postanowiliśmy jako produkt główny wykorzystać soczewicę zieloną wzbogaconą rodzimymi warzywami, tj. marchew, pietruszka czy cebula. Już na starcie dobra wiadomość dla dbających o linię, soczewica zielona ma ok. 116 kcal w 100 g a cieciorka 164 kcal w 100 g. Dla nadania im orientalnego smaku wykorzystaliśmy te same przyprawy jak w tradycyjnych falaflach oraz te bardziej charakterystyczne dla kuchni hinduskiej jak imbir czy kurkuma. Druga modyfikacja dotyczyła obróbki termicznej. Nie smażyliśmy naszych kotlecików w głębokim oleju, tylko upiekliśmy ich 2 blachy w piekarniku. Naszym mottem od zawsze jest radość z gotowania i wykorzystanie dobrodziejstw innych kuchni do eksperymentowania.  

Pieczona golonka peklowana

Golonka to regionalne danie polskie, zaczerpnięte z kuchni niemieckiej. Popularna jest również u naszych południowych sąsiadów w Czechach, gdzie golonkę podaje się z chlebem, chrzanem, musztardą, ogórkiem lub knedlami ziemniaczanym. U nas spotkamy amatorów golonki wieprzowej gotowanej, peklowanej, pieczonej czy grillowanej. Czy jednak golonka jest zdrowa? Dietetycy uważają ją za kontrowersyjny smakołyk, którego nie powinniśmy jeść częściej niż jeden, dwa razy w miesiącu. Jako najlepszy sposób „odchudzenia” produktu, proponują przygotowanie go na grillu elektrycznym, co pozwala na odcieknięcie części tłuszczu. Golonka duszona pod przykryciem wypuści część tłuszczu do sosu i będzie mniej kaloryczna pod warunkiem, że zjemy samo mięso bez sosu. Jednak prawdziwi koneserzy uważają, że najlepiej smakuje pieczona peklowana golonka w towarzystwie schłodzonego piwa. Golonka świetnie komponuje się z kapustą, buraczkami, papryką konserwową, chrzanem, musztardą, ćwikłą. Znaleźliśmy również przepis gdzie zaproponowano jako dodatek nasączone żubrówką owoce dzikiej róży, borówki, suszone śliwki czy kaparami. Do marynaty dobrze jest dodać czosnek granulowany, pieprz czarny, kmin rzymski, ziele angielskie, paprykę słodką wędzoną, paprykę ostrą chili, majeranek. Podczas przygotowania golonek skorzystaliśmy z worków foliowych do pakowania próżniowego, które po zgrzaniu stanowiły idealny pojemnik do marynowania.

Bekon Bourbon dżem

Brzmi intrygująco? Zapewne dla miłośników bekonu ten dżem będzie spełnieniem marzeń o smaku idealnym. Zachęcamy do przygotowania tej potrawy rodem z kuchni amerykańskiej. Historia Stanów Zjednoczonych to historia wielu narodowości. Zatem potrawy amerykański to wypadkowa kuchni całego świata, gdzie smaki przeplatają się w nieoczywisty sposób. Najpopularniejsze dania tej kuchni to: hamburgery, hot dogi, naleśniki (pancake) z syropem klonowym, onion rings, chrupiące buffalo wings, słodka szarlotka, steki, czekoladowe brownie. Dżem z bekony to danie o wyrafinowanym smaku, idealnie sprawdzi się jako dodatek do burgera lub hot doga, sałatek, deski pikantnych serów, pieczonego kurczaka, wołowiny i wieprzowiny, na męski wieczór do krakersów, kanapek lub grillowanego sera. Odrobina bourbona to ciekawy akcent w tym daniu, alkohol się ugotuje i odparuje, więc nie martwmy się o spożycie alkoholu.

Kiszona marchewka

Ciekawa alternatywa dla kiszonych ogórków czy kapusty. Kiszenie warzyw to jeden z najstarszych i najpopularniejszych sposobów na ich konserwację. Dzięki procesowi kiszenia, warzywa nie tracą cennych witamin, minerałów i składników odżywczych. Kiszonki o tej porze roku to tzw. bomba witaminowa wzmacniająca odporność i poprawiająca pracę jelit. To dobra alternatywa dla probiotyków i suplementów kupowanych w aptekach. Marchew jest łagodna dla żołądka i lekkostrawna. Ma dużą zawartość błonnika, witaminy C, E oraz minerały: potas, cynk, miedź, mangan, wapń, żelazo oraz molibden. Ten ostatni jest niezbędny dla prawidłowej przemiany materii. Kiszonkę z marchwi możemy wykonać o każdej porze roku. Sprawdza się jako dodatek do sałatek, kanapek, surówek, przekąska czy przystawka do obiadu. Po ukiszeniu proponujemy skropić ją oliwą, dodać świeży koper, świeżo mielony pieprz i cieniutko posiekaną w talarki cebulę dymkę.

Babka ziemniaczana

Pochodzi z Białorusi, w Polsce powszechna na Podlasiu i Suwalszczyźnie, Mazowszu oraz Śląsku. Babka ziemniaczana ma wiele imion: kartoflak, kartoflarz, tarciuch, blaszak, bugaj, pyrczok, rejbak, parepac, kajzer, kugiel, bulbynek. To jedno z najbardziej rozpoznawalnych dań kresowych, mające kilkadziesiąt wersji. Województwo łódzkie ma również swoją babkę ziemniaczaną występującą pod nazwą kugiel przedborski i znajduje się na Liście produktów tradycyjnych ewidencjonowanych przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Przedborski kugiel wywodzi się z kuchni żydowskiej. To właśnie w Przedborzu,  małym miasteczku w powiecie radomszczańskim, gdzie do II wojny światowej zdecydowaną większość mieszkańców stanowili Żydzi był bardzo popularną potrawą. Tradycyjnie robiło się go w sobotę z tartych kartofli, kawałków tłustego mięsa wieprzowego (Żydzi kładą kawałki gęsiny), jaj, utartej bułki, przypieczonej cebuli, pieprzu i soli. Wymieszaną masę wkładało się do garnka, nakrywało i umieszczało w piecu chlebowym lub piecyku kuchennym. W niedzielę rano lekko odgrzany był znakomity. Polacy zmodyfikowali potrawę zgodnie ze swoimi gustami. Bazą stały się ziemniaki oraz wieprzowina. Kugiel po polsku to zapiekanka przygotowywana w dużych garnkach typu gęsiarka lub kociołkach. Jego podstawowe składniki to żeberka i golonka w kawałkach, nieco większych jak na gulasz i ziemniaki. Babka ziemniaczana to bardzo syta potrawa, która idealnie nadaje się na zimowe dni. Dodatkowo jej smak podkręca sos czosnkowy i surówka z kiszonej kapusty.

Schab nadziewany

Klasyczną potrawą ze schabu są oczywiście kotlety schabowe w panierce z bułki tartej. To bezapelacyjny król obiadów. Ponadto kotlety można przygotować na wiele sposobów: saute, z kością lub bez kości, smażony lub pieczony, marynowany lub w sosie. Można jednak nieraz odejść od tradycji zwłaszcza, że przed nami okres świąteczny i zrobić schab z bakaliami. Ponieważ nie mogliśmy się zdecydować czy bardziej smakuje nam schab ze śliwkami czy schab z morelami, zrobiliśmy 2 w jednym. Morele pomogą nam przywrócić równowagę kwasowo-zasadową. Są źródłem energii, wspomagają koncentrację i zapobiegają rozwojowi anemii. Używamy je do owsianek, koktajli mlecznych, surówek, ciasteczek, keksów, batoników. U śliwek suszonych duża zawartość błonnika przeciwdziała gromadzeniu się cholesterolu i tłuszczu w komórkach. Dlatego zaleca się jedzenie kilku, kilkunastu suszonych śliwek dziennie, aby wyeliminować problemy z zaparcia. Śliwka suszona jest składnikiem  świątecznego kompotu czy dietetycznego dania (jogurtu), znajdziemy ją również w sosie do mięs, sałatce lub jako element farszu do pierogów.

Indyk w sosie żurawinowo-pomarańczowym

W wigilię Święta Dziękczynienia proponujemy indyka. Może nie całego, faszerowanego ale idealnego na odświętny obiad. Święto Dziękczynienia celebrowane w USA przypada zawsze na 4 czwartek listopada jako pamiątka pierwszych dożynek w kolonii Plymouth. Święto sięga swoimi korzeniami do XVI wieku. Dzień to okazja do dziękowania za plony, a także wyjątkowy czas, który spędza się w gronie rodziny. W Święto Dziękczynienia nie może zabraknąć tradycyjnych potraw, takich jak pieczony indyk, farsz chlebowy, żurawina, słodkie ziemniaki czy ciasto dyniowe. W świadomości Amerykanów najpopularniejszy do spożywania jest pieczony indyka faszerowany nadzieniem chlebowym lub owocami i podawany z aromatycznym sosem. Przeciętny indyk to święto waży ok. 7,5 kg. Natomiast klasyczny farsz chlebowy, którym jest nadziewany składa się z grzanek z białego chleba tostowego, selera naciowego, przypraw: szałwia, tymianek i rozmaryn czy przyprawa do kurczaka i suszona żurawina. Nasza propozycja to pierś z indyka w sosie żurawinowo pomarańczowym idealna na co dzień i od święta.

Azjatyckie curry

Dla kuchni azjatyckiej charakterystyczne są: obfitość warzyw, niskokaloryczność i aromatyczność. Sposób odżywiania mieszkańców Azji różni się w zależności od regionu. Wśród najbardziej znanych kuchni azjatyckich wymienia się kuchnię chińską, japońską, tajską i indyjską. I tak np. w kuchni Japonii stawia się na ryby i owoce morza, oraz warzywa, ryż i sos sojowy. Indie natomiast, w których sos sojowy jest praktycznie niestosowany, znane są z wykorzystania aromatycznych przypraw, tj. kolendra, curry, chili, szafran, goździki, cynamon, pieprz i kardamon. Hindusi bazują na warzywach strączkowych: ciecierzycy, grochu, fasoli, soczewicy. Na ich bazie powstają zupy, curry, sałatki, tworząc potrawy bardzo sycące i rozgrzewające.

Gulasz wieprzowy z grzybami

Mięso wieprzowe ze względu na duża zawartość tłuszczu posiada w sobie dużą ilość ciepła i dlatego nie należy go przechowywać go zbyt długo. Dlatego też najczęściej przerabiana jest na kiełbasy i wędzona. Z tuszki mięsa możemy pozyskać: schab, boczek, szynkę, karkówkę, żeberka, słoninę, golonkę, polędwiczkę, łopatkę czy mostek. Łopatka czy szynka będą idealne do zrobienia gulaszu. Żeberka i karczek możemy ugrillować lub dodać do bigosu. Natomiast boczek lub słoninę uwędzić i zjadać z chlebem. Co zaś się tyczy przyprawiania wieprzowiny najlepiej sprawdzą się: majeranek, cząber, mielona słodka lub ostra papryka, czosnek, liść laurowy, ziele angielskie, rozmaryn, tymianek i kminek. Do przygotowania gulaszu dobrze jest użyć szybkowaru, który przyśpieszy proces gotowania.

Krem cukiniowo-brokułowy

Delikatny w smaku, uroczo zielony, lekkostrawny, krem z zielonych warzyw na bazie cukinii. Cukinia to warzywo, które możemy wykorzystać przez cały sezon. Obecnie nie ma problemu z jej zakupem przez okrągły rok. Świetnie nadaje się do wypieku ciast, warzywnych kotlecików, zrobienia makaronu warzywnego, roladek grillowanych, pasztetu czy gulaszu. Dobrym pomysłem jest również podsmażenie wydrążonych krążków cukinii, wbicie w środek jajek, położeniu na nich plasterka wędzonego boczku i sera. Tak przygotowane danie smażymy na wolnym ogniu aż do ścięcia się jajek. Tak przygotowana cukinia to idealna propozycja na jesienne lub zimowe śniadanie. Do przyprawienia cukinii najlepiej sprawdzi się: majeranek, estragon, papryka ostra (jeśli mamy paprykę słodką, także możemy jej dodać), pieprz ziołowy, pieprz, sól. Możemy także przyprawić naszą cukinię oregano lub bazylią, jak to zrobiliśmy przyrządzając tę zupę.

Nadziewana pierś kurczaka

Aromatyczne soczyste danie z wytrawnym farszem. To dobry opis dania, które chcemy Wam przybliżyć. Piersi z kurczaka mają białe, delikatne mięso, są chętnie spożywane przez osoby na dietach lekkostrawnych lub odchudzających. Do drobiu dobrze sprawdzą się tymianek, rozmaryn, cząber, oregano, estragon, majeranek osobno lub w mieszance doskonale znanej jako zioła prowansalskie. Z drobiem świetnie komponuje się również czosnek, imbir, słodka i ostra papryka, natka pietruszki, koperek i co u nas traktowane jest bardziej jako zioło lecznicze a nie przyprawowe – szałwia. Jeśli chcemy poeksperymentować z szałwią w kuchni musimy trzymać się maksymy lepiej mniej niż więcej, w przeciwnym razie nasz posiłek może wyjść zbyt gorzki. Poza pojedynczymi składnikami ziół mamy również do zaoferowania miksy, które wprowadzą nas w światowy zestaw dań z kurczaka. Zachęcamy do ich spróbowania i stosowania: kurczak fajitas, kurczak po staropolsku, pieczony kurczak soczysty, kurczak po chińsku, kurczak po diabelsku, złoty kurczak, kurczak po węgiersku czy american chicken.

Kofta kebab, czyli smaki orientu

Tak naprawdę kofta to danie równie popularne w kuchni bałkańskiej jak i bliskowschodniej, północnoafrykańskiej, południowo-kaukaskiej, południowoazjatyckiej oraz środkowoazjatyckiej. Czyli tak naprawdę pół świata je koftę. Kofta kebab lub shish kofta to danie tureckie, jak podaje wikipedia „składa się z mielonej jagnięciny, baraniny, cielęciny lub wołowiny lub mieszanki tych mięs zmieszanych z ziołami, często zawierającymi pietruszkę i miętę, umieszczanych na şiş (szpikulcu) i grillowanych. Zwykle podaje się go z pilawem (ryżem po turecku lub pszenicą bulgur) i sałatką.” Turcja ze względu na historię jak i położenie jest intrygującą mieszanką różnych wpływów. Z jednej strony graniczy z kilkoma krajami Bliskiego Wschodu, stąd w repertuarze znalazły się tradycyjne dania arabskie. Z drugiej strony widoczny jest w kuchni tureckiej wpływ krajów śródziemnomorskich co powoduje, że ta kuchnia jest pikantna ale nie paląca. Do najczęściej stosowanych przypraw w Turcji zalicza się m.in.: oregano, czerwoną paprykę, pul biber znana również jako pieprz z Aleppo, miętę, cynamon, kmin, sumak, czarny pieprz, rozmaryn i goździki. Z mięs najbardziej popularna jest jagnięcina ale równie chętnie przyrządza się w Turcji również wołowinę.  

Jesienna zupa kremowa

Nieuchronnie zbliża się jesień choć pogoda za oknem na to nie wskazuje. Natura jednak rządzi się swoimi prawami i na naszych grządkach pojawiła się dynia. Owoc jesieni. Skupimy się zatem na dyni hokkaido, która ma ponoć aż 760 krewnych. Ta dynia pojawia się w miejscach, gdzie sezon wegetacyjny nie jest krótszy niż 100 dni. Jej dojrzewanie przypada średnio na 90 dni po kwitnieniu. Charakteryzuje się intensywnym, pomarańczowym kolorem miąższu oraz cienką skórką. Używana jest najczęściej do zup, gulaszy, zapiekanek, ciast. Łatwo poddaje się obróbce cieplnej. Można ją gotować, piec, smażyć i parować. Przepisy z niej są wyjątkowo proste do wykonania, bo przez rodzaj skórki łatwo poddaje się obróbce mechanicznej. Nadmienić należy, że dynia, ze względu na witaminy w niej zawarte,  uczestniczy w procesach przyswajania węglowodanów w organizmie. Pozytywnie wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego, pomaga łagodzić napięcia mięśniowe, pozytywnie wpływa na nastrój i sprawność intelektualną.

Tradycyjnie kiszone

Wrzesień to tak naprawdę koniec sezonu na przetwarzanie ogórków. Przepisów na ogórki ciąg dalszy. Dziś tradycyjne, kiszone. Popularne w Polsce i u naszych zachodnich sąsiadów. Dzięki migracji ludzi trafiły również do Anglii i Stanów Zjednoczonych. Ponoć ich geneza sięga starożytnej Mezopotamii niemal dwa tysiące lat przed naszą erą. Jeśli planujemy ukisić duża ilość ogórków proponujemy beczki do kiszonek. Aby zapewnić sterylne warunki kiszenia, co jest bardzo ważne ponieważ proces fermentacji powinien przebiegać bez zakłóceń, przydadzą się nam również worki do kiszonek. Użycie worka chroni kiszonkę przed szkodliwym działaniem warunków atmosferycznych, zwiększa szczelność beczki i chroni ją przed zabrudzeniem, przedłużając tym samym jej żywotność. Prosto po ukiszeniu ogórki można przenieść do słoików, musimy je wtedy ułożyć w nich ciasno, zalać wodą z kiszenia i pasteryzować kilka minut. Idealnym narzędziem do wyciągania ogórków z beczek będą drewniane szczypce. Drewniany widelec to bardzo poręczne narzędzie do wyjmowania kiszonych ogórków, kiszonej kapusty z pojemnika. Można go używać również do przekładania mięsa na grillu, pamiętając aby nie odłożyć ich zbyt blisko paleniska, również do przewracania mięsa podczas smażenia, nie porysujemy nimi patelni. Gotowe ogórki idealnie sprawdzą się jako dodatek do kanapek, obiadów, sałatek. Sokiem z kiszonych ogórków możemy natomiast zakwasić zupy - barszcz biały, czerwony, żurek. Sprawdzi się jako marynata do mięs lub jako zamiennik cytryny do sałatek.

Pomidory na zimę w słoiku

Koniec sierpnia i wrzesień to wzmożona praca nad przetworami, które w okresie zimowym zapewnią nam niezapomniane smaki lata. Pomidory to wdzięczny temat do przetwórstwa. Zrobimy z nich przeciery, ketchupy, soki, sałatki lub leczo do słoików, możemy je również spróbować ususzyć. Oczywiście to nie zamknięta lista możliwości. Nasza propozycja może o tym świadczyć. To pomidory pieczone w słoikach. Baza, którą wykorzystamy do przyrządzenia zup, sosów do makaronów, pizzy. Zioła z mieszanki prowansalskiej, których użyliśmy to tymianek i rozmaryn, jednak proponujemy używać ziół według własnych upodobań, a do przyprawienia pomidorów świetnie sprawdzą się też bazylia, oregano czy cząber. Ta popularna mieszanka, kojarzona z Francją i krajami śródziemnomorskimi, idealnie sprawdzi się do zup, sałatek, potraw rybnych czy mięsnych. Pomidory w słoiku przed użyciem należy zmiksować.

Ogórki chili

Kontynuujemy cykl przepisów na przetwory z ogórków, do wykorzystania już wkrótce, kiedy nadejdą jesienne zbiory. Propozycja na pikantne ogórki w marynacie octowej. Marynowanie, czyli utrwalanie przetworów z warzyw, owoców i grzybów w zalewie octowej z dodatkiem aromatycznych przypraw, soli i cukru to jedna z najstarszych metod konserwacji żywności. Owoce i warzywa przygotowane do zamarynowania powinny być dojrzałe, jędrne i twarde, bez plam oraz uszkodzeń. Ważnymi dodatkami do marynat są zwyczajowo stosowane popularne przyprawy: liście laurowe, ziele angielskie, pieprz, gorczyca, cynamon, goździki, suche gałązki kopru, ostra papryka, czosnek, cebula i chrzan. Wszystkie marynaty nabierają właściwego smaku dopiero po 2-3 tygodniach przechowywania.