Gofry to rodzaj pulchnych lub chrupkich wafli. Typowe gofry przygotowuje się z ciasta naleśnikowego. Mąkę, cukier, stopione masło lub olej, żółtka jaj, mleko i sól miesza się razem, a następnie dodaje się białka jaj ubite na pianę. Aby przygotować gofry musimy zaopatrzyć się w urządzenie zwane gofrownicą. Gofrownica nadaje ciastu charakterystyczny kształt – zazwyczaj to prostokąt, kwadrat, koło czy serduszka ułożone w kwiatek z kratownicą. Gofry podaje się na ciepło z różnymi słodkimi dodatkami, na przykład bitą śmietaną, owocami, dżemem, kremem czekoladowym, masłem orzechowym, lodami, cukrem pudrem, polewą, orzechami. Na Listę polskich produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi trafiły „gofry pruskie” wytwarzane na Warmii. Jak czytamy na stronie Ministerstwa „Jedną z tradycji kulinarnych podtrzymywanych w domostwach w czasach powojennych był wypiek pewnego rodzaju wafli, zwanych goframi. Powszechne było posiadanie przez każdą gospodynię specjalnej żeliwnej gofrownicy, nazywanej niegdyś żelazkiem. Przy jej użyciu wypiekano dzieciom charakterystyczne dla formy kraciaste serduszka z ciasta podobnego do naleśnikowego. Gospodynie wypiekały je zgodnie z recepturą wytłoczoną na wieczku urządzenia, wykorzystując do sporządzania ciasta odpowiednie proporcje mąki, mleka, jaj, masła i drożdży. Gofrownica była żeliwnym urządzeniem, składającym się z dwóch płaskich, okrągłych form złączonych zawiasami, z wypustkami w fajerce, którą można umieścić bezpośrednio nad ogniem. Gofrownicę nagrzewano do odpowiedniej temperatury, natomiast formy zasmarowywano kawałkiem świeżej wieprzowej słoniny, skórką bądź gęsim olejem, po czym nalewano ciasto, rozprowadzając je po całej płaszczyźnie. Czas wypieku na jednej stronie był odliczany od momentu zamknięcia urządzenia, zgodnie z modlitwą Zdrowaś Mario, do słów „błogosławiony owoc żywota Twojego Jezus”. Następnie przewracano formę na drugą stronę. Z końcem modlitwy wafle były upieczone. Obecnie już w niewielu domach dawne gofrownice są używane do wypieku pruskich gofrów. Zastąpiły je bardziej nowoczesne, ale receptura została bez zmian. Zgodnie z nią, by przygotować właściwej konsystencji ciasto, należy je sporządzić z: 1 kg mąki, 21/4 l mleka, 6-8 jaj, 375 g masła, 1 łyżki drożdży. Można podawać posypane cukrem pudrem z dodatkiem konfitur, syropu, bitej śmietany.” Nasz przepis choć pieczony w gofrownicy o kształcie serc nie ma nic wspólnego z tym regionalnym, ale nie jest powiedziane, że jeszcze kiedyś wrócimy do jego wykonania.
Składniki:
- 2 jajka
- 250 ml mleka (u nas roślinne)
- 250 ml wody
- 100 ml oleju
- 300 g mąki pszennej typ 450
- 1 łyżeczka proszku do pieczenia
- 1 łyżka drobnego cukru
- 2 łyżeczki cukru wanilinowego
- szczypta soli
Dodatkowo:
- olej do smarowania gofrownicy
- cukier puder lub inne dodatki
Przygotowanie:
Białka oddzielamy od żółtek. Do większej miski przelewamy mleko, wodę oraz olej i dodajemy żółtka. Dodajemy mąkę z proszkiem do pieczenia i miksujemy. Białka ubijamy na sztywno z cukrami i szczyptą soli. Sztywną pianę z białek przekładamy do miski i mieszamy delikatnie do połączenia składników. Gofry zawsze pieczemy na maksymalnie rozgrzanej gofrownicy do zrumienienia ok. 5 minut. Gotowe gofry przekładamy na kratkę, by odparowały i jak najdłużej były chrupiące.
