Polecane produkty

Zapach świeżego chleba

Często na święta chcemy zrobić coś wyjątkowego. Dla większości z nas to domowy, pachnący chleb. Dodatkowo wielu z nas wkłada własnoręcznie upieczony chleb do koszyka wielkanocnego, gdzie symbolizuje on Ciało Chrystusa, będącego symbolem życia dla chrześcijan. Chleb w święconce jest wkładany aby zapewnić sobie dobrobyt i pomyślność. Źródła podają, że nie zawsze był podstawowym i codziennym pożywieniem. W biedniejszych częściach Polski, jeszcze w I połowie XX w. pojawiał w większe święta. Dziś nie sposób zliczyć rodzajów chleba, które możemy upiec: na zakwasie lub drożdżach, jasny lub ciemny, pszenny czy żytni? Chleb to składnik kanapek, świetnie komponuje się zarówno z wędlinami, serami, jak i warzywami. Idealny do tostów i grzanek, dzięki mieszance mąk dobrze się piecze i nie wysycha zbyt szybko. Jest również bazą do zapiekanek, jego delikatnie kwaśny smak dobrze kontrastuje z serem i pomidorami. Jako dodatek do zup, zwłaszcza w formie grzanek do kremów np. z dyni czy pomidorów. Oraz oczywiście  jako chleb ze smalcem i ogórkiem kiszonym czy dodatek do żurku.  Podstawową różnicą między chlebem wypiekanym na zakwasie a tym na drożdżach jest rodzaj fermentacji i składniki, które są używane do wywołania procesu wyrastania ciasta. Chleb pszenno-żytni to jeden z najczęściej spożywanych rodzajów pieczywa w Europie, szczególnie w Polsce i krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Chleb pszenno–żytni jest bardzo puszysty i delikatny. I taki Wam dziś proponujemy. W środku miękki, z chrupiącą skórką na zewnątrz. I bosko pachnie w całym domu!

Nie tylko świątecznie :)

Na typowym polskim stole nie zabraknie jak co roku: żurku lub barszczu białego z kiełbasą i jajkiem, pieczonej białej kiełbasy, faszerowanych jaj, sałatki jarzynowej, pieczonych mięs (schabów, karkówek) nadziewanych suszonymi owocami, np. morelami lub śliwkami, rolad z boczku, domowych wędzonek (szynek, baleronów, polędwic) oraz różnego rodzaju kiełbas, mazurków z bakaliami, bab wielkanocnych oraz zielonego owsa czy rzeżuchy. Ten zielony akcent na naszych stołach, to zapowiedź wiosny i odrodzenia. Aby jeszcze bardziej zazielenić ten stół, proponujemy Wam wytrawny sernik z pistacji i pieczarek. Ten sernik pistacjowy z grzybami i fetą oraz parmezanem to pikantna rozkosz, która z pewnością skradnie show na świątecznym stole. Kremowe nadzienie w połączeniu ze słoną fetą i chrupiącą pistacjową skórką sprawia, że ten pikantny sernik jest niezapomnianym przeżyciem. W naszej ofercie znajdziecie pistacje w łupinkach solone i bez łupin oraz bez soli, które wykorzystacie do tej przystawki.

Polędwiczka wieprzowa dojrzewająca

Jeśli szukacie inspiracji na wędliny robione domowym sposobem, mam dla Was propozycję na polędwiczkę wieprzową w przyprawach. Polędwiczka wieprzowa suszona, to rewelacyjny pomysł na dojrzewająca wędlinę, którą bez problemu zrobisz samodzielnie w domu. Do jej przygotowania potrzebna będzie tylko dobrej jakości wieprzowa polędwiczka i przyprawy. I czas, na te święta już niestety nie zdążycie, aby ją spożywać potrzeba 10 dni od pierwszej czynności. Już starożytni Rzymianie i Grecy stosowali techniki dojrzewania mięsa, aby przedłużyć jego trwałość i poprawić smak. Wędliny dojrzewające mają swoje korzenie w tradycji europejskiej, zwłaszcza we Włoszech, Hiszpanii i Francji, gdzie produkuje się wiele znanych i cenionych wędlin dojrzewających. Dojrzewanie wędlin to proces długotrwały, który zwykle trwa od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy. Podstawowym krokiem w produkcji wędlin dojrzewających jest peklowanie, czyli natarcie mięsa solą oraz przyprawami będącymi naturalnymi konserwantami. W wyniku peklowania mięso traci część wody, co sprzyja wydobywaniu smaku. Następnie mięso poddawane jest powolnemu suszeniu, które odbywa się w warunkach kontrolowanej wilgotności i temperatury. Proces ten pozwala na dalsze odparowanie wody oraz rozwój pożądanych bakterii, które przyczyniają się do fermentacji. To właśnie ten etap dojrzewania decyduje o charakterystycznym smaku i aromacie wędlin dojrzewających. W Polsce także istnieje długa tradycja wytwarzania wędlin dojrzewających. Kiełbasa lisiecka, szynka dojrzewająca z Podlasia czy kiełbasa tzw. „palcówka” to przykłady rodzimych produktów. Wyróżniają się one wyrazistym smakiem, poprzez zastosowanie popularnych przypraw: pieprzu, majeranku i czosnku granulowanego, papryki i czasu dojrzewania.

Płatki nie tylko do ciasteczek

Płatki migdałowe powstają z migdałów, które są obrane, blanszowane, a następnie pokrojone na cienkie plasterki. Chociaż my pokusiliśmy się wykorzystać płatki w najbardziej typowy sposób, czyli dodając je do posypania kruchych ciasteczek, istnieje wiele innych sposobów ich użycia. Płatki migdałowe to bardzo wszechstronny składnik w kuchni, nie tylko pięknie wyglądają, ale i dodają delikatnego smaku oraz chrupkości. W cukiernictwie płatki dodają elegancji i delikatnego orzechowego akcentu. Wykorzystamy je do dekoracji wypieków, tortów, ciast, muffinek, serników czy mazurków. Można je wmieszać do masy w keksach, ciastach ucieranych czy francuskich wypiekach. Idealne do ryżu z jabłkami i cynamonem, zapiekanych gruszek czy jabłek. W wytrwanej kuchni sprawdzą się jako  panierka do mięsa lub ryb. Do sałatek, lekko podprażone płatki świetnie pasują do sałatek z rukolą, kozim serem, burakami, pomarańczą. Płatki polecane są również do dań orientalnych w curry, ryżach, daniach z jagnięciną, gdzie często używa się ich jako dodatku lub posypki. Dodają smaku potrawą z fasolki szparagowej, brokułów, szpinaku czy makaronów z pesto. My podrzucamy przepis na typowe wypieki z okolic świąt wielkanocnych.

Zakwas na świąteczną zupę

Żurek wielkanocny czy barszcz biały, to specjalność naszej polskiej kuchni znana od pokoleń. Ich charakterystyczny smak i aromat wiąże się przede wszystkim z Wielkanocą. Ale nie od zawsze były one świątecznym specjałem. Zakwaszana zupa mączna to specjalność regionalnej kuchni polskiej, ale i białoruskiej, czeskiej czy słowackiej. Nazwa jej pochodzi od niemieckiego słowa sauer, czyli kwaśny, zakwaszany, ukiszony. Na wielkanocnym stole żur symbolizował zakończenie okresu postu. Na początku popularny była na Śląsku. Często więc znaleźć możemy informacje, że żur jest śląski. Natomiast tradycyjny, wielkanocny biały barszcz jest potrawą staropolską. Pierwszy znany przepis wskazuje, że przyrządzało się go z gotowanych roślin: barszczu zwyczajnego, lebiody i komosy. Z czasem zaczęto go przygotowywać na esencjonalnym wywarze mięsnym, czyli tym w czym gotowała się świąteczna szynka, z dodatkiem suszonych grzybów i kiełbasy białej, zakwaszaną (np. kwasem ogórkowym lub kapuścianym). Zupa zabielana bywa śmietaną. Niezbędne przyprawy to sól, pieprz, ziele angielskie, majeranek i liść laurowy. Co gości na naszych wielkanocnych stołach? Zazwyczaj żurek, a nie barszcz biały. Barszcz biały czy żur często wzbogacane są dodatkami takimi jak biała kiełbasa, jajko, ziemniaki czy majeranek, co sprawia, że są pożywnymi i sycącymi posiłkami. Zatem czas na zakwas. Obecnie barszcz biały robi się z zakwasu na mące pszennej a żur z zakwasu na mące żytniej. Mamy dla Was uniwersalna propozycję przygotowania takiego zakwasu, a który bardziej lubicie, ten zrobicie. Zakwas należy nastawić najpóźniej na 5 dni przed świętami. Można go zrobić również wcześniej i przechować do ok. dwóch tygodni w lodówce.